TVHW

De wekker gaat even na zessen, zaterdagochtend 7 september.
Vroeg op voor de 2e editie van de zwemronde rondom Tiengemeten.
Het plan? Met 2 groepen van 4 personen in estafette ca. 16,5 km het eiland in het Haringvliet ronden.

Om 2 minuten voor de afgesproken tijd zijn we reeds compleet aan de Hitsersekade waar Bethy van den Heuvel samen met haar man Pieter met hun boot ons opwachten en ook Rob en zijn schuit vaarklaar liggen aan de kade.
We hebben allen aardig wat bagage: proviand, extra handdoeken, droge kleding. Peter Bruins spant de kroon met 4 tassen, waarin naast de basisuitrusting ook strandstoeltjes, kussens en een voorraad aan zelfzorgmiddelen zitten om de barre tocht te doorstaan.
Wie stapt er nog meer aan boord? Naast eerder genoemde TVHWleden zijn Marianne Muijzer, Wilma Polderman, Egbert Touw en ondergetekende van de partij, net als oud-lid Willy Broekhuizen en Henry Dol.
We zijn allen niet even snelle zwemmers; hard gaan is dan ook geheel niet het doel van een dag als vandaag.
Gewoon lekker een stukkie zwemmen, maar dan net een beetje anders.
Goed gezelschap tijdens de pauzes door, de zon op onze huid en de prachtige omgeving brengen het vakantiegevoel al snel in mij boven. En dat op 7 km afstand van mijn huis!
Om even over half 9 springen Marianne en Egbert bij de groenwitte boei het water in voor de eerst manche.

We zwemmen beurtelings 2 aan 2 telkens voor de duur van een half uur. De zorgvuldig gekozen duo’s hebben min of meer een zelfde tempo, waardoor we makkelijk bij elkaar blijven.
In het eerste gedeelte, waar het te ondiep is voor de zeilschepen, begeleidt Bethy de zwemmers in rubberbootje met buitenboordmotor. Aan de westelijke zijde van Tiengemeten is dit opnieuw het geval, waardoor we dicht langs de oever kunnen zwemmen, wel zo veilig! Vanwege het prachtige weer, 27 graden met een zonnetje en weinig wind is er veel pleziervaart op het Haringvliet te vinden.

We hebben de eerste helft de stroming mee. Dat is te merken aan onze 100 m-tijden in deel 2 van de tocht: gemiddeld 15 tot 20 seconden langzamer. Toch finishen we een half uur eerder dan verleden jaar. Uiteindelijk zwemmen we 5,5 uur achtereen; dit betekent dat afhankelijk van de zwemsnelheid iedere deelnemer tussen de 4 en 5 km heeft gezwommen.
De laatste 500 meter zwemmen we tezamen en tikken om 14.00 uur de groenwitte boei aan.
Op de kade nemen we afscheid met het voornemen om in 2025 tijdens de nazomer de 3e editie te houden. Hopelijk met een groter aantal deelnemers.

Marie-José Torenvliet-Schoop

Kennen jullie dat verhaal van Koen nog? Ja, ook ik had het idee om een keer een kwart triathlon te doen al wat langer. Dus op een avond, na een klein “bakkie” achter de kiezen, hebben we samen besloten dat het er dan toch maar van moest gaan komen.

Na drie weken op de bodem van de Boogerd gelegen te hebben, en de eerste vormen van excuses om niet te gaan al zichtbaar werden, hebben we het toch maar over een andere boeg gegooid en ons ingeschreven voor start to tri bij TVHW. Vooral voor het zwemmen omdat lopen en fietsen voor mij prima door te komen is.

“Waar ben ik aan begonnen?”, Dat moet Gerard zich toch wel twee keer per week hebben afgevraagd terwijl ik weer spartelend voorbij kwam als Eric “the eal” Moussambani. Zelf had ik de eerste les dezelfde gedachten terwijl ik hijgend aan de rand van het zwembad hing. Maar snel daarna begon er toch wel veel progressie in te zitten en kreeg ik toch wel het idee dat een kilometer zwemmen misschien toch ook voor mij wel was weggelegd.

Na de tien weken start to tri, nog even getwijfeld om de 1/8e te doen in Oud-Gastel als een training, maar had toch het idee dat ik beter nog kon wachten en doortrainen. Want zelfs na tien weken viel er nog een hoop te verbeteren. Meters maken, meters maken en vooral ook heel veel afkijken bij alle andere TVHW’ers. Alle tips ter harte nemen en vervolgens nog meer trainen. Gelukkig is iedereen binnen de club heel open en hartelijk. Vanaf de eerste minuut voelde de club als een warm bad (zoals ook de watertemperatuur in Strijen).

25 augustus was voor mij dan eindelijk de dag des oordeels in Heerjansdam. Een half jaar trainen, bijna 1600 km in de benen en armen. En dan sta je daar, naar de wapperende vlaggen en de golven op het water te kijken. Zelden ben ik zo gespannen geweest voordat ik aan een wedstrijd begon. Het was dan ook een grote opluchting dat er bij de briefing bekend werd gemaakt dat je na 3,5 uur aan de laatste ronde hardlopen begonnen moest zijn, terwijl ik zelf weg ging op een schema van 3 uur. Tijd zat, niet gek laten maken.

Het zwemmen was een echte overlevingstocht. Rustig starten met wind in de rug, maar de laatste 500 meter de wind vol op de kop en afgeremd worden door de waterplanten. Net binnen het half uur het water uit, en daarmee precies op schema. De wissel was wat moeizaam door de spanning, en het scheelde dan ook echt dat wij die ook in de training een keer hadden meegepikt, anders had ik er nu nog gestaan.

Geheel volgens verwachting was het fietsen goed te doen. Lekker vlak parcours, goed beschut en het enige stuk waar de wind wel op kwam zetten heb ik iedere ronde benut om op het gemak te eten ipv mezelf daarop stuk te fietsen. Na de wissel naar het lopen kwam ik er al vrij snel achter dat er nog wel genoeg over was in de tank, en bij het lopen zat er nog wel een versnelling in.

Een paar minuten onder het schema van 3.00.00 weten te finishen, het voelde echt als een grote overwinning! TVHW’ers, dank voor alle hulp, tips en openheid. Op naar de volgende 1/4e!!

Niels Schmidt

Wat geweldig dat de Stichting Triathlon Hoeksche Waard erin geslaagd is om op een fonkelnieuw parcours bij Strijensas de inmiddels al 30 jaar bestaande Triathlon te organiseren. 
Natuurlijk waren we daar als TVHW met een groot aantal leden weer bij, hetzij als deelnemer hetzij als vrijwilliger. De sfeer, locatie en organisatie waren top!

Het was zover! Andrea, José en ik zijn vroeg vertrokken naar Aquabest in Best waar de slow triatlon plaats zou vinden. Het weer was goed, alleen veel wind (windkracht 6) en wat regen tijdens het fietsen. Het parc fermé was bij de Beach Club. Er waren vier sessies: 2 x 1/8 en 2x 1/4 met in elke sessie 150 deelnemers. Een leuke bijkomstigheid was de warming up die werd verzorgd door Olga Commandeur.

Het ‘slow’ betekent geen tijdregistratie en sommigen kiezen ervoor om er een dagje van te maken. Het deelnemersveld bestond uit jong, oud, dik, dun, wetsuit, zwempak of zwembroek of bikini. Alles kan. Erg grappig waren twee dames met bloemetjesbadmutsen! Andrea, José en ik waren natuurlijk wel gedreven om er een uitdaging van te maken.

Het zwemmen; 250 meter heen naar een boei die bij een strandje lag en weer terug. We waren als een van de eersten in het water en van de 150 deelnemers kwam Andrea als tweede uit het water en José en ik zaten bij de eerste 20. Dat zegt wat over het deelnemersveld!

Het fietsen; Ja, windkracht 6 was pittig op de fiets. We hadden het idee dat we heel de weg wind tegen hadden alleen in het bos wind mee! Uiteindelijk 22,5 km per uur gemiddeld gefietst en daar waren ook grind- en bospaden bij, niet zo lekker op de racefiets. Aan het eind hebben heel veel fietsers toch een bordje gemist. Uiteindelijk hebben we 23 km gefietst maar dat maakt dus niet uit bij ‘slow’!

Het hardlopen; De 5 kilometer ging lekker, weer het bos in. Uiteindelijk gemiddeld 6.15 per kilometer gelopen met de laatste kilometer zelfs op 5.20. Tevreden! 

Het was leuk om te doen en we zijn met zijn drieën bij elkaar gebleven. Dat kan dus, want het is ‘slow’. Voor mij was het de eerste ervaring met een soort van triatlon. Maar wat ik zo hoor is dat het bij wedstrijden heel anders gaat. In ieder geval met tijdregistratie en regels om alles in goede banen te leiden. SLOW: het zijn wel de afstanden van triatlon, maar ik zie het meer als een sportieve prestatie dan als een echte 1/8 triatlon. Voor mij geeft het wel voldoende vertrouwen om mee te doen aan een wedstrijd 1/8 en binnen de limiet te blijven!

Addie Streefkerk

Een aantal jaar lang had ik al in mijn hoofd dat ik een keer een triatlon wilde doen. Hardlopen kon ik wel aardig, fietsen geen probleem, maar open water zwemmen? En hoe combineer je dat allemaal? Dat was de reden dat ik op zoek ging naar tips en tricks. 

YouTube en Triatlon websites zijn goede bronnen om te beginnen. Een jaar eerder had ik al gezien dat er een Start2Tri optie was bij T.V.H.W. In tien weken meer ervaring op doen met de triatlonsport en beter leren zwemmen, leek me wel wat. Helaas paste het destijds niet.

In 2024 kwam het qua planning beter uit en schreef ik me in. Samen met zes andere enthousiaste deelnemers hebben we tien weken lang de verschillende triatlon onderdelen geoefend. Iedereen met zijn eigen doel en ervaring. De een ging voor de eerste keer duursporten, de ander had net de marathon van Rotterdam gelopen.

Vanaf week één viel het op hoe behulpzaam iedereen binnen de vereniging is. Er was altijd materiaal beschikbaar van andere leden om mee te oefenen tijdens het trainen en tips en ervaring werden gevraagd of ongevraagd gedeeld. Iedereen vond het leuk om nieuwe leden te verwelkomen en liet je ook echt welkom voelen.

Tijdens de trainingen is er aandacht voor een goede warming-up techniek en worden er met de groep oefeningen gedaan. Er is bij iedereen individueel aandacht voor verbeterpunten.

Na een aantal weken met slecht weer en het trainen binnen in het zwembad in Strijen was het tijd om het buitenwater te proberen. Weer een heel andere ervaring, zowel qua temperatuur als omstandigheden. Het was goed om dit te oefenen omdat een aantal van ons zich hadden ingeschreven om aan een sprintafstand triatlon (1/8) deel te nemen.

Op 22 mei was het zover! Mee doen aan 1/8 triatlon in Oud-Gastel. Met gezonde wedstrijdspanning die kant op en ene doeltijd in mijn hoofd. De start was met 160 man tegelijk in het water. Hier keek ik het meest tegenop, maar dit hadden we wel geoefend tijdens een Swim-Bike training aan het Haringvliet. Dit hielp me om rustig te blijven en mijn eigen tempo te kiezen. Het water uit, wetsuit uittrekken en wisselen naar de fiets was daardoor gelukkig ook niet de eerste keer. Het fietsen ging zoals verwacht en de overgang naar het lopen was ook in orde. Met een PR op de 5km als afsluiting, dook ik precies onder mijn streeftijd!

Hoe erg we het naar ons zin hebben gehad, kan niet beter worden benadrukt dan te zeggen dat we ons allemaal los van elkaar hebben ingeschreven als vast lid. We hebben ons vanaf dag één welkom gevoeld en altijd geholpen door alle andere leden. Twijfel je om een triatlon te gaan doen of heb je al ervaring maar ben je op zoek naar een leuke vereniging, schrijf je in bij TVHW!

Koen van der Meer

Ironman Nice 2024. Wat was je mooi. Een avontuur en ervaring voor het leven. In januari begon het trainingsschema. Zes maanden trainen om toe te werken naar deze fantastische finaledag. 

Vorig jaar was mijn eerste hele 140.6 triatlon in Duinkerken. Maar Nice is vanwege het fietsparcours echt andere koek dan het vlakke Duinkerken. Deze keer 2400 meter klimwerk waarvan 1 klim van 20 kilometer en 1 van 10 kilometer.

Ik maakte me vooraf geen illusies. Het doel was om de finish te halen. Ik ben dus gestart zonder een finishtijd tussen mijn oren. Tijd was niet belangrijk, maar hoe ik de klimmeters op de fiets zou verteren zou mede bepalen hoe fit ik nog zou zijn om de marathon te lopen, naast de factor warmte. Dus rustig aan met zwemmen, niet overdrijven met fietsen. Doseren, doseren en doseren was mijn motto voor de dag.

Samen met mijn triatlon maatjes Kees Alblas en Wouter van der Meide van Triatlon Vereniging Hoekse Waard stonden we aan de start bij het zwemmen. Zwemmen in zee was voor mij een dingetje. Niet eerder een wedstrijd gezwommen in open zee.  Ondanks golven en wind toch een redelijke zwemtijd. Maar ik heb daardoor wel 3/5 van de deelnemers voor moeten laten gaan.

Het fietsparcours was prachtig. De beentjes maalden en tijdens het klimmen vond mijn fiets telkens gestaag de top van de berg. Ondanks dat ik vasthield aan mijn motto”doseren”, maakte ik wel aardig wat plaatsen goed. Met name in de klim en afdaling. Ik begon zo waarlijk na te denken over een mogelijke finishtijd. Thuis had ik al wel voorzichtig gerekend o.b.v. behoudende tempo’s. Ik kwam uit op een totale duur van ca.13 uur.

In de transities tussen zwemmen-fietsen en fietsen-lopen nam ik de tijd om zonder stress het volgende onderdeel aan te vangen. Hoe zouden lichaam en geest zich houden bij het lopen van de marathon. Ondanks een temperatuur van 24 graden voelde het toch warm aan. We hebben in Nederland ook niet de kans gehad om in warmte te trainen en te acclimatiseren. Bij aanvang van het lopen voelde de beentjes goed aan. Door het enthousiasme dat daarop volgde, ging mijn tempo snel te hoog. Ik wilde vast blijven houden aan mijn motto doseren”. Wetend dat de weg nog lang zou zijn, wilde ik mijn hartslag houden op de grens van zone 1 en 2. Het kostte me 10 kilometer om mijn snelheid af te stemmen op de juiste hartslag. In die eerste ronde (totaal 4 rondes van 10 kilometer) werd ik verrast door gejuich. Niet voor mij, maar voor de regerend wereldkampioene. Ik werd ingehaald door niemand minder dan Lucy Charles Barclay Toch een leuk fotomomentje samen.

Inmiddels de automatische piloot aangezet. Zolang de benen blijven bewegen, ga je vooruit. Mentaal blijf je bezig om jezelf moed in te praten, tijd en kilometers aftellend, dealend met de warmte, afkoelen door de straal van de tuinslang, denkend aan het moment dat je over de rode loper mag, op weg naar de finish. Het tempo bleef stabiel, het verval bleef beperkt en de hartslag zakte verder omlaag. Mede te danken aan enerzijds het doseren en anderzijds door goede voeding onderweg. Soms tegen de zin nog maar een gel erin of een colaatje. Zolang het maar suiker bevat en energie geeft.

Ik begon weer te denken aan de totale tijdsduur van deze onderneming. Ik wist al dat ik zou gaan finishen. Ondanks de zere benen waren lichaam en geest nog fris. Het besef van tijd had ik al wel verloren. Meermaals gepoogd aan toeschouwers te vragen wat de tijd was. Maar ik kreeg nooit een antwoord terug dat ik begreep. Ik spreek slecht Frans.

Wat ik wel kon zien, was dat een eindtijd van 12 uur dichter in de buurt kwam dan de vooraf bedachte eindtijd van 13 uur. Zou een eindtijd onder de 12 uur mogelijk zijn? Het rekenen ging beginnen. Hoeveel kilometer nog? Wat is mijn gemiddelde snelheid per kilometer? De moeilijke rekenfactor zat in de verzorgingsposten. Iedere verzorgingspost passeerde ik wandelend om zodoende wel water en een gel te kunnen nemen. Dat resulteert dan wel in een lager gemiddeld tempo op die kilometer waar de verzorgingspost zich bevindt.

Bij het ingaan van de laatste ronde had ik ietwat marge opgebouwd. Maar voor mijn gevoel kon ik niet veel meer aan tijd inleveren als ik binnen de 12 uur wilde finishen. Ik hoorde de speaker bij de finish. Andere deelnemers mochten al naar de finish. Ik moest nog 1 ronde. Maar de gedachte aan het feit dat ik aan het einde van deze ronde ook naar de finish zou gaan, gaf mij weer voldoende adrenaline en mentale kracht om door te gaan.

Het aftellen van de laatste 10 kilometers is begonnen. Nog 1 keer naar het einde van de “Promenade de Anglais”;. Nog 1 keer keren bij het vliegveld. De laatste 5 kilometer zijn zwaar maar lijken als vanzelf te gaan vanwege de aantrekkingskracht van de finish. De laatste 3 kilometer. Het tempo gaat voorzichtig omhoog. Ik duld andere deelnemers niet meer om mij nog in te halen. In de verte hoor ik de speaker. Nog 1 kilometer. De eindsprint wordt ingezet en dan mag ik eindelijk afslaan naar de finish. Het rode tapijt op met aan weerskanten de menigte van toeschouwers die iedere finisher binnenloodsen met groots gejuich en applaus. Voor iedere deelnemer wordt er een feestje gevierd. Dat maakt de Ironman bijzonder! Mijn vrouw en zoon staan langs het tapijt en schreeuwen me toe. Ik vier het feest met 2 armen in de lucht. Ik lijk wel te dansen. Daar hoor ik de woorden van de speaker: “Johan….YOU ARE AN IRONMAN”!

De missie is geslaagd. De finish is gehaald. Om nooit te vergeten.

Enorme dank aan mijn vrouw Bianca Westerlaken en zoon Hannes die mij tijdens de 6 maanden training hebben gesteund en flexibel zijn omgegaan met de impact van de vele uren training op vaak lastige tijden. De privé agenda moest er vaak voor wijken. Zonder jullie steun was dit niet gelukt. Love you

Tevens wil ik iedereen bedanken die mij heeft gevolgd en gesteund tijdens dit avontuur. Het was hartverwarmend om de vele berichtjes te lezen op whatsapp; voor, tijdens en na de race.

Een big thank you aan alle leden van de Triathlonvereniging Hoekse Waard die Kees Wouter en mij de hele dag hebben gevolgd op de tracker om vervolgens iedereen op de hoogte te houden in de groeps-whatsapp van TVHW. Wat werd er meegeleefd zeg!!!

Tot een volgende triatlon

#nice #ironman IRONMAN #tvhw Triathlonvereniging Hoekse Waard

Ontdek het plezier en de voordelen van ‘multi-sport’.
Ben je toe aan een nieuwe sportieve uitdaging?
Wil je in het voorjaar/zomer lekker sporten in groepsverband en/of wil je je verder verbeteren in zwemmen, fietsen en lopen: Doe mee met ons programma!
Helemaal leuk om dat samen met partner of kind(eren) – vanaf 15 jaar, te doen!

In de week van 13 april 2024 is de start van Start2Tri bij Triathlon Vereniging Hoekse Waard (THVW).
Je bent die week van harte welkom op een van onze trainingen. Neem een kijkje op onze site: www.tvhw.nl
Je kunt dan vrijblijvend kennismaken met TVHW, je krijgt uitleg over het programma en kan direct een proef zwem- of looptraining meedoen. Na de training kan je beslissen of het programma iets voor je is. Inschrijven kan dan direct.

Het programma biedt:
10 weken trainen van 13 april tot 22 juni 2024
Je kunt naar eigen keuze deelnemen aan 4 trainingen per week onder begeleiding van deskundige trainers en een wisseltraining in juni.
Trainen op je eigen niveau.
Aandacht voor techniek en tips over materialen en wedstrijdvoorbereiding.
Klaarstomen voor deelname aan de 1/8 triathlon (500 m zwemmen, 20 km fietsen, 5 km lopen), in juni/augustus zijn er diverse triathlons in de regio waaraan je kunt deelnemen (eigen keuze)
Kosten zijn €60 per persoon als je 23 jaar en ouder bent
Als je jonger bent dan 23 jaar zijn kosten € 30 per persoon.

De trainingen zijn:
– Zwemmen: maandagavond van 21.15-22.15 Laco Strijen
zaterdagochtend van 8.00 – 9.00 uur Laco Strijen
in mei gaan we naar buitenbad Klaaswaal.
(aangepaste trainingstijden, zie www.tvhw.nl)
– Fietsen: dinsdagavond 19.00 – 20.30 uur Kuipersveer (Puttershoek start: in de loop van april, afhankelijk van weer)
– Lopen: donderdagavond 19.30 – 21.00 uur Atletiekbaan Spirit te Oud-Beijerland

Om deel te kunnen nemen aan het Start2Tri programma is gewenst dat je 50 meter borstcrawl kan zwemmen. Op zaterdag 6 april van 8 tot 9 uur kun vrijblijvend deelnemen aan een workshop “zwemtechniek” in Laco Strijen.

Interesse? Aanmelden voor de workshop of de kennismaking op 1 van de trainingen in de week van 13 april: stuur een mailtje aan contact@tvhw.nl .

We heten je dan graag welkom.

Na 27 jaar weer terug op de triathlon kalender: 

Beeldverslag van : Ype, Emma, Gerard, Senna en Anton

Uitslag:

Place	Name	Age	Gender	Time
1	Mats Keulstra	20	Male	54:45.0
2	Wouter Verstraate	26	Male	56:15.3
3	Rob Kwaaitaal	53	Male	57:40.0
4	Stijn Koole	17	Male	58:27.8
5	Kevin Strubbe	45	Male	58:38.6
6	Adriaan Koole	32	Male	59:28.0
7	Ype Kerkstra	27	Male	1:00:01.7
23	Senna Mol	16	Male	1:03:20.0
30	Anton Mol	53	Male	1:04:04.6
145	Gerard Van Wissen	74	Male	1:17:53.5
166	Emma Vos	25	Female	1:19:48.5

Schitterende nazomer dag, 28graden, klein windje, geen golven. Ideale dag om de 6 à 7 km overtocht te zwemmen van Texel naar Den Helder. De ochtend was relaxed, Pieter en ik hadden een hotelletje geboekt dus hoefden niet ’s ochtends vroeg in de auto. Tijdens een clinic terplekke in juli had ik wat deelnemers gesproken en die hadden me gerustgesteld dat de klus, begeleid door de stroming, zo rond de 1,5 à 2 uur geklaard moest zijn. En met het weer van vandaag leek het helemaal een eitje te worden. In enthousiaste sfeer stapten de 50 deelnemers op de 2 marine landingsvoertuigen die ons naar het Zuidstrand van Texel brachten. Daar hebben we nog een kwartier gewacht tot het hoogtij was, om zo de ideale oversteek te kunnen maken.

Toen ik ongeveer halverwege het Marsdiep dacht te zijn keek ik eens op mijn Polar: 2 km gezwommen in 42 minuten…. Toen kreeg ik al door dat de omstandigheden duidelijk anders waren dan het jaar ervoor. Gewoon doorzwemmen, Bethy, je ligt niet achterop, dus richting ‘de watertoren’ aan de overkant blijven aanhouden. Waar ik ook niet op gerekend had was dat ik over/door grote scholen kwallen zou zwemmen (had ik niet over gehoord van vorige deelnemers). Dat is best een dingetje, zwemslag wat aanpassen om te anticiperen, maar uiteindelijk kon ik er toch af en toe eentje niet ontwijken, dus nu wat jeuk in het gezicht. Met mijn lange swimsuit aan had ik verder geen last.

Na een kleine 2 uur zwemmen, en nog steeds met de kust van Den Helder op gelijke afstand vroeg ik aan een begeleidende kanoër waarom de kant niet dichterbij kwam. ‘gewoon iets links van de vuurtoren blijven aanhouden’… ja, duh.. De verlossing kwam na 2:15 uur toen er een reddingsboot langs me kwam met een jongeman die zei: ‘mevrouw, we komen u eruit halen want met deze stroming gaan we het niet halen’. Geen tegenspraak, gewoon aan boord laten hijsen. Ik had 5 km op mijn teller, maar was nog steeds ‘halverwege het Marsdiep’ (hemelsbreed nog geen 3 km).

Alle 50 deelnemers zijn op deze manier opgepikt en terug op de landingsvoertuigen zijn we tot een km voor de finish gevaren waar we een laatste gedeelte met hernieuwde energie naar het finish strand zijn gezwommen en zijn binnen gehaald als de helden van de dag. Er is veel geld opgehaald voor de goede doelen. Zelf kan ik ook 500 Euro aan de KNRM overmaken – dank voor alle bijdragen. De natuur is dus onvoorspelbaar. Ondanks de juist planning deed de ‘eb stroom’ niet wat normaal verwacht wordt. Het was een mooi avontuur, ik heb mijn zwemgrens weer verlegd door uiteindelijk de ca 2,5 uur te zwemmen die ik (uiterlijk) verwacht had, maar helaas de echte oversteek niet kunnen aftikken. Volgend jaar weer?… Daar moet ik nog even over nadenken. Rondje Tiengemeten is ook best leuk.

Ze zeggen wel eens: Dé perfecte race bestaat niet, nou deze kwam toch wel héél dichtbij zeg!

Vooraf was de spanning zoals gewoonlijk hoog. Weinig geslapen, ontbijtje ging maar lastig naar binnen en 10x checken of alles wel in de tas zat. Kortom gezonde zenuwen.

Wat vooraf nog een extra mooie dimensie aan deze race geeft is het feit dat het voor KiKaExtreme is. Een onderdeel van KiKa dat door middel van triatleten nóg meer geld ophaalt voor het goede doel dat onderzoek en behandeling steunt voor kinderen die lijden aan kanker of het voorkomen van kanker van kinderen. De inspanning die wij leveren met onze sportieve prestaties staan in een schril contrast met het strijden van deze kinderen tegen deze verschrikkelijke ziekte. Dit geeft extra motivatie om keihard te strijden en alles eruit te halen wat erin zit.

Op weg naar de start kwam de adrenaline op. Het zien van de andere atleten, de gespannen koppies en supporters die hun favoriet komen steunen geeft altijd een speciaal gevoel. Je weet dan dat het een intense dag gaat worden.

Eenmaal in de wisselzone worden er lijstjes afgewerkt: banden oppompen, voeding op de fiets doen, wisseltassen vullen en ophangen (zoals het gaat bij Ironman wedstrijden), parcours in wisselzone in je opnemen, waar staat m’n fiets, hoe moet ik lopen, waar zitten eventuele obstakels en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Als alles klaar hang en staat is het tijd om de wetsuit aan te trekken en de tas met spullen in te leveren voor na de finish. Dat is het moment dat je je realiseert: het gaat gebeuren, over een kleine drie kwartier start ik aan het doel waar ik maanden voor heb getraind: Ironman 70.3 Duisburg.

Het is 8 uur: het startschot klinkt, maar omdat het een rolling start is (elke 5 seconden starten er 3 atleten) duurt het nog een minuut of 15 voordat ik van start mag. Langzaam schuiven we op in de rij en dan is het moment daar. De start!

Met een duik begin ik aan het 1,9 kilometer lange zwemonderdeel. Een heen en weertje in de roeibaan, makkelijker kan het niet qua navigeren, gewoon de boeien volgen en zorgen dat je niet klem komt te zitten achter andere zwemmers. Halverwege heb ik al door dat ik snel onderweg ben, maar pas bij het verlaten van het water komt de eerste verbazing van de dag: 27.38! Dat is 2 minuten sneller dan gepland en het voelde comfortabel en zeker niet te hard.

Goed begin, op naar het volgende onderdeel: de eerste wissel. Wetsuit uit, badmuts en bril af, helm op, sokken aan, alle zwemspullen in de tas, tas ophangen en op naar de fiets. Nog even wat drinken met suikers naar binnen gooien voordat ik mijn fiets van het rek afhaal en richting de start van het fietsparcours ren.

Eenmaal op de fiets zijn er 4 dingen waar ik aan probeer te denken: aerodynamisch zitten, hard trappen, genoeg eten en drinken en zorgen dat je niemand aanrijdt, want het kan soms druk zijn op het parcours. Gedurende het fietsen kwamen de volgende momenten van verbazing: constant gemiddelde snelheden van boven de 40km/u!!! met vermogens die ik nog nooit zo lang heb kunnen trappen. Gedachtes van: niet te snel, je moet nog lopen, hou je nou in, 2e deel moet je echt tandje teruggingen door m’n hoofd, maar m’n benen wilden gewoon alleen maar door en door. Dit alles resulteerde in een fietstijd die ruim 5 minuten sneller was dan gepland: 2.10.18, dat is gemiddeld 41.3km/u. Nu maar hopen dat ik mezelf niet heb opgeblazen voor het lopen.

Ook de tweede wissel verliep soepel: fiets ophangen, helm afdoen, loopschoenen aan, voeding mee, helm in de tas, tas ophangen en door. Op naar het lopen van de laatste halve marathon.

Ik wist wat ik wilde lopen en dat ik niet te hard moest vertrekken. De eerste ronde van de 3 ging met een gemiddeld tempo van 4.10 per kilometer, precies volgens plan. Daarna was het moment dat ik toch leek ‘in te storten’ (voor de supporters op de app even een spannend moment). Kilometer tijden zakte af naar 4.20 en zelfs even 4.25 per kilometer, maar dit was voor mij bewust. Ik wist dat ik nog 1 ronde moest en dat ik daar heel veel kon winnen op concurrenten die wel zichzelf op zouden blazen in die tweede ronde. Toen kwam mijn eindschot: de laatste ronde was de snelste. Uiteindelijk zorgde dit voor een halve marathon tijd van 1.29.09, ook dit was een minuut sneller dan gepland. Daarmee kwam ik uit op een eindtijd van 4 uur 12 minuten en 39 seconden. Ruim 7 minuten sneller dan ik ooit had durven dromen bij deze race.

Ik herhaal het gewoon nog eens: Ze zeggen wel eens: Dé perfecte race bestaat niet, nou deze kwam toch wel héél dichtbij zeg!

Ype