Zo leuk dat ik een stukje mag schrijven over mijn eerste halve triatlon! Hardlopen is een sport waar ik al langer mee bekend ben en anderhalf jaar geleden heeft mijn vader mij eindelijk overgehaald om ook te gaan wielrennen. Tijdens het trainen voor mijn tweede marathon eerder dit jaar dacht ik: misschien kan ik hierna wel gaan trainen voor een triatlon. In februari schreef ik me in voor de Ironman 70.3 in Vichy, maar al snel besefte ik dat ik eigenlijk helemaal niet goed kon borstcrawlen.
Gelukkig zag ik bij mijn sportschool een flyer voor een zwemcursus. Zo begon ik één keer per week te zwemmen, totdat mijn marathon voorbij was. Daarna ben ik echt gaan trainen voor de triatlon, wat betekende dat ik vaker ging zwemmen en wielrennen. Via mijn zwemtrainer Gerard kwam ik bij de triatlonvereniging terecht en kon ik een keer meezwemmen. Sindsdien ben ik eigenlijk aangesloten bij de vereniging en doe ik vooral graag mee aan de baantrainingen en het open water zwemmen. De combinatie van zwemmen, hardlopen, wielrennen (én krachttraining) vind ik het allerleukste aan triatlon. En de gezelligheid van de vereniging, met mensen die dezelfde passie delen, maakt het extra leuk.
Ik begon steeds meer plezier in het zwemmen te krijgen en merkte progressie. Met de zomer begon ik helemaal in mijn element te raken wat betreft hardlopen en wielrennen. In juni deed ik mijn eerste 1/8e triatlon in Rotterdam voor KiKa. Super spannend, maar het ging goed en ik kon veel leren. Tegen augustus voelde ik me er helemaal klaar voor!
Toch begonnen de zenuwen steeds meer op te spelen. In vergelijking met hardloopwedstrijden is triatlon logistiek een stuk uitdagender: zoveel spullen om mee te nemen en klaar te leggen, vooral in het buitenland. Voor vertrek naar Frankrijk heb ik alles denk ik wel een miljoen keer gecheckt. Gelukkig was alles goed geregeld bij Ironman. Na het registreren op vrijdag en de briefing op zaterdag stond ik zondagochtend klaar om te starten!
Best zenuwachtig stond ik tussen vooral veel mannen te wachten voor het zwemonderdeel. Ik startte in het blok van 35–40 minuten, wat ik lastig vond in te schatten omdat zwemmen nog relatief nieuw voor mij is. Uiteindelijk stond ik met 37 minuten dus prima! Het zwemmen zelf was chaotisch, maar ik het lukte gelukkig redelijk om mijn rust te bewaren. Zelfs toen ik een flinke schop kreeg, waar ik een mooie dikke en blauwe lip door kreeg. In de tweede helft vond ik een plekje en begon ik er echt van te genieten. Voor ik het wist zat het zwemmen er alweer op.
Daarna begon het fietsen en wauw, wat was dat gaaf! Meer hoogtemeters dan ooit en uitzichten mooier dan ik ooit op de fiets had gezien (het was voor het eerst dat ik buiten Nederland fietste). Vooral de stukjes door de dorpjes waren leuk: vaak best steil, maar door het enthousiaste publiek voelde het echt als een Tour de France-sfeer. Qua tijd (3 uur en 8 minuten) was het niet helemaal wat ik van mezelf gewend ben, maar gezien het terrein was ik alsnog tevreden.
Toen kwam het hardlopen: mijn onderdeel! Helaas voelde dat de eerste helft nog niet zo. Mijn linkervoet sliep in en ik moest naar het toilet. Nadat ik dat allemaal had opgelost, vond ik in de tweede helft eindelijk mijn hardloopbenen en genoot ik er echt van. Uiteindelijk liep ik de halve marathon in 1 uur en 42 minuten.
De wissels zijn zeker nog een flink verbeterpunt, maar aangezien dit mijn eerste halve triatlon en mijn tweede triatlon ooit was, zie ik dat vooral als iets om de volgende keer lekker aan te werken!
Dit soort dagen zijn tof, maar ik denk vooral door het plezier dat ik dagelijks aan het trainen beleef dat ik zeker weet dat ik hier nog niet klaar mee ben 😉