Kennen jullie dat verhaal van Koen nog? Ja, ook ik had het idee om een keer een kwart triathlon te doen al wat langer. Dus op een avond, na een klein “bakkie” achter de kiezen, hebben we samen besloten dat het er dan toch maar van moest gaan komen.
Na drie weken op de bodem van de Boogerd gelegen te hebben, en de eerste vormen van excuses om niet te gaan al zichtbaar werden, hebben we het toch maar over een andere boeg gegooid en ons ingeschreven voor start to tri bij TVHW. Vooral voor het zwemmen omdat lopen en fietsen voor mij prima door te komen is.
“Waar ben ik aan begonnen?”, Dat moet Gerard zich toch wel twee keer per week hebben afgevraagd terwijl ik weer spartelend voorbij kwam als Eric “the eal” Moussambani. Zelf had ik de eerste les dezelfde gedachten terwijl ik hijgend aan de rand van het zwembad hing. Maar snel daarna begon er toch wel veel progressie in te zitten en kreeg ik toch wel het idee dat een kilometer zwemmen misschien toch ook voor mij wel was weggelegd.
Na de tien weken start to tri, nog even getwijfeld om de 1/8e te doen in Oud-Gastel als een training, maar had toch het idee dat ik beter nog kon wachten en doortrainen. Want zelfs na tien weken viel er nog een hoop te verbeteren. Meters maken, meters maken en vooral ook heel veel afkijken bij alle andere TVHW’ers. Alle tips ter harte nemen en vervolgens nog meer trainen. Gelukkig is iedereen binnen de club heel open en hartelijk. Vanaf de eerste minuut voelde de club als een warm bad (zoals ook de watertemperatuur in Strijen).
25 augustus was voor mij dan eindelijk de dag des oordeels in Heerjansdam. Een half jaar trainen, bijna 1600 km in de benen en armen. En dan sta je daar, naar de wapperende vlaggen en de golven op het water te kijken. Zelden ben ik zo gespannen geweest voordat ik aan een wedstrijd begon. Het was dan ook een grote opluchting dat er bij de briefing bekend werd gemaakt dat je na 3,5 uur aan de laatste ronde hardlopen begonnen moest zijn, terwijl ik zelf weg ging op een schema van 3 uur. Tijd zat, niet gek laten maken.
Het zwemmen was een echte overlevingstocht. Rustig starten met wind in de rug, maar de laatste 500 meter de wind vol op de kop en afgeremd worden door de waterplanten. Net binnen het half uur het water uit, en daarmee precies op schema. De wissel was wat moeizaam door de spanning, en het scheelde dan ook echt dat wij die ook in de training een keer hadden meegepikt, anders had ik er nu nog gestaan.
Geheel volgens verwachting was het fietsen goed te doen. Lekker vlak parcours, goed beschut en het enige stuk waar de wind wel op kwam zetten heb ik iedere ronde benut om op het gemak te eten ipv mezelf daarop stuk te fietsen. Na de wissel naar het lopen kwam ik er al vrij snel achter dat er nog wel genoeg over was in de tank, en bij het lopen zat er nog wel een versnelling in.
Een paar minuten onder het schema van 3.00.00 weten te finishen, het voelde echt als een grote overwinning! TVHW’ers, dank voor alle hulp, tips en openheid. Op naar de volgende 1/4e!!
Niels Schmidt