Ik vind het leuk dat Wilma mij gevraagd heeft om een stukje over m’n deelname aan de Dordtse Biesbosch Triatlon te schrijven.
Vorig jaar (2024) heb ik in augustus mijn eerste triatlon in Heerjansdam gedaan, dit smaakte naar meer. Ik heb door hardlopen ervaren dat wedstrijden het beste in mij naar boven brengen. Dat vind ik erg leuk. Daarom had ik mezelf voorgenomen om dit seizoen een aantal keer 1/8 triatlon te doen om nog beter te ervaren hoe dat gaat en mijn grenzen wat betreft snelheid wat te verleggen. Dit aangegeven bij Gerard Brand en hij vertelde mij over deze triatlon. Dus zodoende heb ik mij hiervoor ingeschreven via de NTB-website.
Op de dag zelf heb ik genavigeerd naar de Zeedijk bij de kop van ’t land in Dordrecht waar de pond naar Werkendam is. Daar kon ik parkeren. Het was vandaar nog 3 km naar de wisselzone/start/finish. Deze afstand was makkelijk te overbruggen met de fiets. Ik ben niet zo een vroege vogel dus ik had me ingeschreven voor de 2e serie om 12 uur. Dit had als voordeel dat ik ‘s ochtends op mijn gemak kon voorbereiden maar een eventueel nadeel was misschien dat de wind ‘s middags meestal iets meer aantrekt.
Het was na Westland en Delft de 3e wedstrijd dit seizoen en het wordt nu wel al makkelijker om meer te genieten van de wedstrijddag zelf en de weg ernaartoe, in plaats van vooraf een beetje te stressen en bezig te zijn met wat ik allemaal moet meenemen en/of mogelijk kan vergeten. Wat ik ook wel fijn vond aan deze wedstrijd is dat het een iets vertrouwder omgeving was en minder stedelijk en druk. Vervolgens heb ik mijn “startbescheiden” opgehaald en gemonteerd, spullen klaar gelegd. Daarna even oriënteren waar de in- en uitgang was voor het fietsen en het lopen. Het was fijn dat de wisselzone en start/finish op dezelfde plek waren. Uit ervaring weet ik nu dat als dat niet zo is ik de plattegrond van het parcours wel even goed moet bestuderen. De sfeer was gewoon goed zoals altijd. Vriendelijke vrijwilligers, die ook hun vrije weekenddag hebben opgeofferd om het evenement mogelijk te maken. Ik zag al snel wat mede TVHW’ers dus was het gezellig en aangenaam dat we even konden socializen. De badmuts die ik mocht lenen en op moest doen was erg dun en zat vreselijk strak dus ik had tegen de kou nog een extra badmuts er onder gedaan. Strak was het toch wel.
De start was in het water. De fabriek Du Pont zat om de hoek dus er zullen vast hele hoge concentraties pfas in het water gezeten hebben en daar krijg je op korte termijn heel veel energie van. Als een soort elektrolyten sportdrank zeg maar. De lange termijn is een ander verhaal (grapje). Over het onderdeel zwemmen heb ik ongeveer 10 min 30sec gedaan. Deze tijd had ik ongeveer wel verwacht. Ik ben hier tevreden over (ik kwam als 36 e uit het water van de 94). Ik denk dat ik in de toekomst nog wel sneller kan worden.
Geduld is een schone zaak. Bij de 1e wissel heb ik gelijk mijn hardloopschoenen aangetrokken met elastische veters. Ik heb gefietst op hardloopschoenen omdat ik bang ben dat ik anders met het wisselen te veel tijd verlies die ik niet meer goed ga maken. Ik kan mijn schoenen niet aan krijgen zonder op de grond te gaan zitten. Op mijn fiets zitten spd-sl pedalen hier doe ik voor de wedstrijd een adapter plaatje in zodat ik er met mijn hardloopschoenen op kan fietsen. Bij mijn volgende triatlon ga ik wel fietsen met fietsschoenen
Met wisselen wel weer 5 plaatsen gewonnen…gaat lekker. Het was een kleine wisselzone dus ik hoefde niet ver te lopen voordat ik kan beginnen met fietsen. Het waren 3 rondjes van 6,5 km en het was erg duidelijk waar ik weer terug moest naar de wisselzone, dus dat was fijn. Het waaide tamelijk hard. Ik probeer een cadans aan te houden van minimaal 85 omwentelingen per minuut omdat ik weet dat ik nog moet lopen (is mij geadviseerd door een oude triatleet). Met fietsen word ik uiteindelijk door 5 mensen ingehaald o.a. 2 TVHW’ers waarvan één meer dan 35 jaar ouder is dan ik begrijp ik later…. Mijn ego vindt dit niet leuk natuurlijk, maar heb wel veel respect hiervoor. Als ik dan ingehaald moet worden, dan maar door TVHW’ers.
Vervolgens een makkelijke wissel omdat ik mijn hardloopschoenen al aan heb. (7e tijd voor de 2e wissel als ik het goed lees).
Door naar mijn favoriete onderdeel: hardlopen!
Leuk zo dicht bij huis. Mijn ouders zijn komen kijken en juichen mij toe vanaf de zijkant. Leuk dat ze gekomen zijn, en handig voor de foto’s. Het lopen gaat super: even wraak nemen op al die “betere” fietsers.
Ik kom over de finish in een tijd van 1uur 13 min 06sec. 22 e plek van de 94.
Als ik over de finish kom zie ik iemand op de grond liggen 5 min lang half hyperventilerend. Ik heb er zelf ook vaak zo bij gelegen, Maar vandaag heb ik dit even niet zo en dan denk ik bij mijzelf heb ik mijn best wel gedaan? Maar als ik dan even na denk over hoe het gegaan is denk ik: Ja ik ben weer tot het uiterste gegaan, alles gegeven: meer zat er echt niet in. Ik heb weer gewonnen van mezelf.
De enige wedstrijd die er echt toe doet. Ik ben weer trots op mezelf. Het was een mooie ervaring.
Op naar de volgende!!
Maarten